i
Op de foto van links naar rechts:
Paul Verbeek 16,8 (C)
Gert van der Hooning 16,1
Michel Willemstein 14,9
Jack Kingma 15,4
Dirk van der Veen 13,3
Rick Rijneker 21,5
Niet op de foto:
John Straver 17,7
Hieronder een verslaglegging van de heren:
De voorbereiding
Nadat de samenstelling van het team bekend werd, is vrijwel direct de voorbereiding op het seizoen gestart. Weer en wind, bittere kou, wintergreens, niets kon ons deren. De vrijdagochtend was van ons. Niet altijd helemaal compleet, dus de échte 'die-hards' kwamen wel bovendrijven. De oefensessies werden afgesloten met een oefendag op Amsteldijk, waar de negen werelden van golf deels bedwongen werden, gevolgd door een clinic met John Woof (“The ball doesn’t know”). Kortom, we stonden klaar voor de competitie.
31 maart: Een goede start
Op Rozenstein mochten we de eerste confrontatie aan met Cromstrijen als tegenstrevers. De ochtendsessie eindigt in een 4-2 voorsprong; een prima start. Van de zes singles werden er vijf gewonnen, dus met de eindstand 14 tegen 4 kunnen we spreken van een goede start.
7 april: Doorgaan op de ingeslagen weg
De tweede competitie-ochtend mochten we op Cromstrijen aantreden tegen de mannen van Hitland. De insteek was uiteraard om voort te borduren op het eerste resultaat. Zou dat gaan lukken? Na de ochtend zagen we daar zeker kansen toe, met een tussenstand van 4-2 (twee grote overwinningen en een klein verlies). De middagsessie gaf ons gelijk: vier overwinningen, één gelijkspel en één verlies later stond de eindstand van 13-5 op het bord. De tweede overwinning was ook binnen.
Vermeldenswaard op deze dag: De dijk langs de baan, die vorig jaar was opgehoogd, werd nu weer afgegraven. Je moet toch ergens je miljoenen aan uitgeven? Ook het Indisch buffet na afloop krijgt van ons een eervolle vermelding.
14 april: Nu doorbijten
Doorbijten zou het motto worden van deze dag in Capelle ad IJssel. Immers, na de ochtendsessie stonden we al met 2-4 achter en bleek dat onze kopman Dirk om gezondheidsredenen ’s middags niet kon spelen. De middag werd dus voor de eerste keer begonnen met een achterstand van 2-6!
En doorgebeten hebben we! Met 1 up, 2x 4/3 en 2x 7/6 waren we in de singles een maatje te groot voor de mannen van Rozenstein, zodat er toch een positieve eindstand genoteerd kon worden: 12-6.
21 april: The come-back kids
Eigenlijk was het de bedoeling dat deze dag het thema ‘En nu afmaken’ zou krijgen, maar dat blijkt achteraf wel érg ambitieus. Vrolijk, maar toch ook wel enigszins gespannen meldden wij ons op Hitland voor onze laatste wedstrijd. Niet verliezen was het minimale doel, want dan zou de eerste plaats zeker gesteld zijn. Dat werd toch een moeilijker opgave dan gedacht. Na de Greensomes stonden we al met 5-1 achter, alleen Rick en Jack wisten een puntje binnen te slepen. Met het middagresultaat van vorige week in het achterhoofd nog niet écht zenuwslopend, maar een zekerheidje was het niet…
En dan die middag: eerste single: verlies; tweede single: verlies. Dus daar stond ‘ie dan: de 9-1 achterstand! Winst was dus nu al onmogelijk geworden. Maar verliezen…. dat toch niet?
Enne, daar waren de ‘come-back kids’ weer: afsluiten met 4 gewonnen singles en de 9-9 eindstand stond op het bord, waarmee de eerste plaats in deze poule voor Bentwoud een zekerheidje werd.
Volgende week nog een keer gastheer spelen en we kunnen terugkijken op een succesvolle campagne.
Mannen: Volgend jaar weer!
