- Paul Jongman
- Bert Jonkeren
- Cock verkade
- Jan Wierts Wessels (team captain)
- Jan van der Velden
- Roy Nolten
- Fred Boers
- Ton Gerssen
GC Bentwoud Senioren 1 - gastheer op vrijdag de 13e
Twee jaar geleden waren we ook als laatste in de poule aan de beurt om de overige vier teams te ontvangen. En een herhaling van toen wilden we absoluut niet graag nog eens meemaken. Regen die door een zuidwester kracht 8 nagenoeg horizontaal over de baan joeg, je zou bijna een schuilhut gaan opzoeken! Neen, dat gebeurde niet. In ieder geval niet vanwege de nattigheid. We mogen dan wel senioren zijn, maar we zijn wel uit hardhout gesneden… Dat het frequenteren van de schuilhutten door een deel van het deelnemersveld er toch van kwam vond zijn oorzaak in een partijtje onweer dat voor een soort afwisseling zorgde: de toeters schijnen geklonken te hebben maar het was dankzij onze man in de buggy dat iedereen in het verre veld naar de hutten kon worden gedirigeerd. Zij die dachten beter in Roest te kunnen schuilen deden dat dan ook. Na drie kwartier kon iedereen zo nat als die nog was, de baan weer in!
Dit jaar hadden we een wat betere relatie met de weergod die over Benthuizen en omstreken gaat. Kijk zelf maar…
Degene die over ons, senioren 1, ging had zich zeer gedurfd voor het eerste deel van de vrijdagochtend afgemeld. Zijn weekje golfen ergens in de ‘Bels' was er de oorzaak van dat hij onmogelijk die dag
om tien uur al voor de troep kon staan. Maarrrr, hij zou er dan wel zijn met de start!
Cock en Bert, als eersten al voor negenen aanwezig, hadden de taak om te zorgen dat koffietafel met cake etc. in orde kwam en dat de muntjes voor de drivingrange er waren en ook de fiches rechtgevende op een cholesterolrijke snack na de wedstrijd. Rond negenen was daar ook de voor die dag aangewezen administrateur/kaartenschrijver aanwezig. Hij heette de gasten welkom, verwerkte mutaties in de opstellingen terwijl Cock en Bert de gasten laafden met koffie. En schrijver dezes was ook nog aangewezen als starter voor het geval dat…
En dat ‘geval’ bleef niet uit. In Nederland is er vrijdag geen of nauwelijks fileleed, in België daarentegen wordt kennelijk nog gewoon gewerkt. File dus… Het daarvan melding makende telefoontje bleef dan ook niet uit: het zou zelfs wel eens twaalf uur kunnen worden!
Gestart werd er in ieder geval vanaf 11:30 uur… Zoals de illustraties al laten zien was de baan zonovergoten. Er stond wel een naar zeggen stevige wind die er in ieder geval voor zorgde dat je in de baan óf een stok minder óf eentje meer moest nemen. En soms wel twee!! De greens van Bentwoud werden alom geroemd: keurig geschoren gras maar wel erg snel! Overall vonden de meeste gasten de baan zeer uitdagend met de kanttekening dat de bunkers erg lastig gevonden werden.
Al gauw in de eerste wedstrijd zou duidelijk zijn dat de eerste plaats Kleiburg 2 niet meer kon ontgaan. Met de cijfers 21-15 gingen de Kleiburgers dan ook richting champagne én de eerste klasse! De tweede Wedstrijd tussen Leeuwenberg en Cromstrijen bleek een verkochte partij. Speelde Cromstrijen eerder gelijk tegen eerdergenoemde promovendus, nu liet het Leeuwenbergh zomaar (?) met 27-9 over zich heen walsen waardoor Bentwoud genoegen moest nemen met een derde plek!
Op een zonnig, winderig en dus dorstigmakend terras joegen de gasten ons nog flink op kosten. Maar daar droegen we natuurlijk zelf ook aan bij. Pas om kwart over zeven kon er worden aangezeten, kregen de winnaars van de poule champagne van Roest en een rododendron van Bentwoud. Tot slot van een geanimeerde maaltijd werd iedereen nog verteld dat als presentje een rozenstruik stond te wachten, luisterend naar de naam ‘rainy day…’
Eén lid van Leeuwenberg werd nog even in het zonnetje gezet en kreeg als eerste die rozenstruik uit handen van Cock.
Waarom?? Deze Theo die weliswaar gebruik maakt van een handicart, speelt nog steeds niet onverdienstelijk golf. Dat doe ik ook al zeg ik het zelf, alleen het verschil met Theo is ruim 21 jaar…
Hij zegt te hopen in augustus zijn negentigste verjaardag te kunnen vieren. En er is natuurlijk niemand die daaraan twijfelt!
Tot volgend jaar maar weer!
GC Bentwoud Senioren 1
op 29 april te gast bij golfclub Leeuwenburgh, eh… Leeuwenbergh!
Al voor het begin van de competitie stond vast wie er wanneer zouden spelen. Daar zat niet veel meer logica achter dan de verhindering van één onzer toppertjes en de zorg voor een evenwichtig team door de competitie heen… Je wist immers toch niet tegen welke kwaliteit je het daar moest gaan opnemen. Niets deed daarom vermoeden dat we uitgerekend op de voor ons laatste speeldag, Kleiburg als opponent troffen. Kleiburg, dat ernstige pogingen deed om een gooi te doen naar de eerste plaats in de poule. En die gooi, beste lezers, is ervan gekomen. Niets wijst erop dat ze ten koste van ons de laatste hindernis hebben genomen. Met 23 tegen13 werden de Woudlopers wreed in hun droom -dat ze met de hoogste eer in deze poule zouden gaan strijken- gestoord. Althans, die droom werd niet door iedereen gedroomd, er waren er ook die aanstuurden op een variant van matchfixing… Als deze wedstrijd zou worden verloren dan hoefden we in ieder geval geen promotie naar de 1e klasse te ‘ondergaan’. Welnu, het is niet te reconstrueren wie nu voor welke uitslag was, maar het resultaat zal nu zijn dat we zelfs nog een, zij het kleine, kans lopen één na laatste te worden, terwijl we nu nog tweede staan.
Laten we het maar niet meer over de dromers en de fixers gaan hebben, maar over de baan. Het is toch veel leuker daar alle schuld op af te schuiven, nietwaar. Voor de aanleg van de zogenaamde Rotterdamse baan die deels onder de grond het knooppunt Ypenburg met de Binckhorstlaan in Den Haag moet verbinden, heeft Leeuwenbergh een kwart van zijn holes moeten inleveren. Daarvoor zijn weliswaar nieuwe aangelegd ergens richting Amsterdam en enkele holes gewijzigd, maar gevolg is wel dat Garmins en dergelijke daar regelmatig tientallen, ja tot wel honderden meters toe, naast zaten. Bovendien werden er nog op diverse plaatsen bunkers en vijvers gegraven, werd er met grond heen en weer gereden en werden er damwanden geslagen… Werk in uitvoering dus!
Maar er klopte nog wel meer niet. Van het opgestelde zestal hadden slechts twee spelers de moeite genomen om de baan vooraf te verkennen, maar uitgerekend zij gingen met 0-6 van de baan… En ook het weer klopte niet! We hebben slechts vijf minuten wat druppels gezien, maar de zon heeft uitbundiger geschenen dan het KNMI heeft kunnen voorspellen.
Door de aanwezigheid van de beide reserves die middels teamdas en wit overhemd ook herkenbaar waren als leden van dit team, kon er toch nog een foto gemaakt worden van het gehele octet. En hij is nog best scherp ook, die foto, als je bedenkt dat we de camera hebben toevertrouwd aan een op het terras rokende Leeuwenberghse grijsaard die toevallig al bijna dertig jaar (!) seniorencompetitie speelt.
Wij als Senioren 1 hebben dus nog tijd genoeg om door te dringen tot de 1e klasse!!
Ons verlies is dan ook snel weer middels een al dan niet dubbele Brugse Zot de vergetelheid in gespoeld! En het Indisch buffet deed daar ook nog een schepje verbroedering bovenop: aan tafel met meerdere Kleiburgers kwam het tot geanimeerde conversaties en sterker, we hebben een date… we gaan volgende week met hun Bentwoud verkennen.
Op 22 april te gast bij golfclub Kleiburg
Steeds kleiner werd ie… onze captain! Vanuit de achterste van de twee auto’s die vrijdag de 22e vanaf de P-plaats bij Roest richting Brielle vertrokken, keken we tot aan de haakse bocht in de nieuwe route naar de alsmaar in aanleg zijnde rotonde, achterom. Hij zwaaide nog steeds en al kon je zijn gelaatsuitdrukking niet meer onderscheiden, je voelde gewoon dat het hem pijn deed. Het hele leven bestaat uit niets anders dan het maken van keuzes, hield hij ons regelmatig voor als hij zijn peptalk hield voor onze matchplay-partijtjes in de ouwelullencompetitie…
Hij worstelde, in zijn uppie daar in die verre verte, zelf ook mee. Dat kon je gewoon voelen. Had hij moeten besluiten met ons mee te gaan voor een wedstrijd waarin de basis kon worden gelegd voor een kampioenschap en alweer een promotie? Of heeft hij er juist aan gedaan zijn mannen over te laten aan een interim-captain om met zijn lieve vrouw naar Friesland af te reizen voor een paar robbertjes bridge…
Na een rit over de A15 door Rotterdam West, waar het geld in Nederland verdiend wordt, ten koste van vervuilde horizonten waar je ook maar keek, konden we nauwelijks geloven dat we een landgoed aan gingen treffen te midden van al die raffinaderijen, olietanks en scheepvaart- en autosnelwegen. ‘Landgoed’ leek ons ook ietwat teveel eer voor een golfclub met de naam Kleiburg… Kleiburgh mét ’gh' hadden we nog wel kunnen associëren met een landgoed-status maar niet de baan waarvan een aantal holes volgens Google Maps uitzicht beloofden te bieden op kraakinstallaties, rokende pluimen, golvenklievende schepen en waar de lucht van olie ’niet van de lucht’ zou zijn, zeker niet met de NO-wind die die dag waaide!
Niets van dat al, de parkeerplaats bleek reeds een oase en omzoomd door groen. En bij het betreden van het hooggelegen clubhuis, waar we ontvangen werden met koffie-plus, leek ook de baan al vanaf het terras van ’parkse' allure.
Maar we kwamen om te golfen en na een emmertje ballen weggemept te hebben leerden de putting- en chippinggreen -beide overigens van hoge kwaliteit- dat de echte greens de nodige omzichtigheid zouden vereisen en niet alleen bij de approaches: hard en loeisnel!
Vanaf half twaalf werd ons zestal weggeschoten. De afwezigheid van onze inmiddels naar Friesland onderweg zijnde aanvoerder heeft voor de meesten van ons op mentaal vlak gelukkig geen rol gespeeld. Waarschijnlijk toch te wijten aan een laatste spoortje verlatingsangst gingen twee partijen verloren, maar met 20-16 werd de overwinning op Cromstrijen behaald welke ons voorlopig op de eerste plaats heeft doen belanden. Tweede staat Leeuwenbergh waar we vorige week per ongeluk klop van kregen en waar we aanstaande vrijdag te gast zijn. Zij spelen dan dus niet maar wij zijn daarna als laatste aan de beurt om de rol van gastheer te spelen. Het wordt dus een spannend slot van de competitie en we hopen vrijdag de dertiende (mei) op ons eigen honk voor een sensatie te kunnen zorgen door voor de tweede keer op rij de promotie mee te maken van dit jonge team.
Jaja, ik hoor het gemompel: natuurlijk slaat dat slechts op het team dat dit jaar pas voor de derde keer aan competitie spelen doet.
En tot slot nog een foto gemaakt met de drone van ons team, waarvan we ons ook bedienen om te kijken hoe het op al die andere holes gaat…Op de voorgrond links, net even naast de fairway, onze derde man!
Op 15 april te gast bij golfclub Kurenpolder.
Deze dag ging Fred op eigen gelegenheid en Jan en Ton gingen gezamenlijk naar Hank.
Bert, Roy, Cock en Jan Wierts reden vanaf de P bij het golfgebouw naar Hank.
Deze dag was Ton, opa geworden van een kleinzoon, reserve. Hij kreeg de gelegenheid om voorafgaand aan de wedstrijd ook 18 holes te lopen.
Na de koffie met een worstenbroodje, cake en bokkenpootjes gingen we ons prepareren op de wedstrijd.
De andere teams hadden voorgespeeld en dat was een wijs besluit geweest. Het was een lastige baan, smal met links en rechts veel water.
Om 11:30 uur sloeg Jan als eerste af gevolgd door Jan Wierts, Bert, Roy, Fred en Cock.
Na 9 holes was het resultaat niet overtuigend, Jan -4, Jan Wierts en Roy -2, Bert en Cock en Fred +3.
Een score van 50% oftewel 6 punten.
De score na de volgende 9 holes was Jan 0, Jan Wierts -6, Bert -1, Roy -3, Fred en Cock +2.
Ook nu weer gooide regen roet in het eten en kwamen Fred en Cock kleddernat van de baan maar ook hier vergoede hun goede prestatie weer veel.
De einduitslag: 16-20 in het voordeel van Leeuwenbergh.
De andere wedstrijd Cromstrijen-Kleiburg eindigde in 18-18 zodat Kleiburg eerste staat en wij tweede.
Na de bekende bitterballen en drankjes gingen we aan tafel om van een heerlijk 4 gangen diner te genieten. Ook nu was Ton Collignon niet te stoppen en kwam met een geweldige “annekedote” op de proppen. Voldaan gingen we na de koffie weer huiswaarts en hadden wederom geluk dat we onze golftassen nog in de locker konden zetten.
Op 8 april te gast bij Cromstrijen.
’s Morgens om 10:00 uur verzamelden Paul, Jan Wierts, Bert, Roy, Ton en Cock als reserve op de P bij het golfgebouw en Fred ging op eigen gelegenheid. Jan ging niet mee want hij had elders een afspraak.
Afgesproken om met 2 auto’s te gaan, auto Jan Wierts met de achterbank neer en daar 4 golftassen in en de auto van Roy met 4 man erin.
Ton was een beetje zenuwachtig, niet voor de wedstrijd maar omdat hij voor de vierde keer opa ging worden. Hij wilde graag eigen baas blijven en ging daarom ook met z’n auto naar Cromstrijen.
Onderweg de nodige regendruppels maar bij Cromstrijen werd het droog.
Na het koffiedrinken met lekkers erbij gingen we op de drivingrange en oefengreen ons prepareren op de wedstrijd. Cock had het genoegen om de par 3 baan te verkennen.
Om 12:30 uur sloeg Paul als eerste af gevolgd door Jan Wierts, Bert, Roy, Fred en Ton.
Na 9 holes stond Paul 5 up, Jan Wierts 3 down, Bert en Roy 1 up, Fred 1 down en Ton A.S. en waren de eerste 7 punten binnen.
Helaas begon aan het einde van de tweede ronde te regenen waardoor Fred en Ton niet droog binnenkwamen, maar descores vergoedden veel: Paul, Jan Wierts, Roy en Ton 3 up, Bert 1 Down en Fred AS.
De einduitslag: we hadden met 24-12 gewonnen.
De ander wedstrijd Kleiburg-Leeuwenbergh eindigde in 23-12 waardoor wij nipt eerste staan.
Na de bittergarnituur en drankjes kregen we een heerlijke oosters buffet met nagerecht voorgeschoteld. Met de nodige speeches waarin Leeuwenbergh met Ton Collignon als cabaretier een geweldige indruk achterliet. Na de koffie weer op huis aan en net op tijd om de golftassen in de lockers te zetten.
Voorbereiding op de competitie.
Als voorbereiding op deze competitie hadden de heren de damesteams uitgenodigd om te oefenen.
Helaas konden we geen datum vinden om dit te realiseren en werd besloten om op enkele vrijdagen onderling te oefenen middels “Amerikaantje”.